مقایسه پاسخ های سیستم فیبرینولیتیک به انواع انقباض عضلانی آیزوکینتیک در مردان

هدف تحقیق حاضر مقایسه پاسخ های سیستم فیبرینولیتیک به انواع انقباض عضلانی آیزوکینتیک در مردان بود. 10 مرد سالم (4/3 ± 1/26 سال) در سه جلسه جداگانه به طور تصادفی سه پروتکل انقباض عضلانی آیزوکینتیک کانسنتریک/ کانسنتریک (C/C)، ایسنتریک/ ایسنتریک (E/E) و کانسنتریک/ ایسنتریک (C/E) را به صورت فلکشن و اکستنشن زانو در هر دوپا و با استفاده از دستگاه دینامومتر اجرا کردند. در هر سه پروتکل آزمودنی ها 4 ست 10 تکراری فلکشن و اکستنشن زانو را با سرعت 60 درجه در ثانیه اجرا نمودند. قبل از شروع فعالیت، بلافاصله پس از فعالیت و پس از 30 دقیقه ریکاوری نمونه های خونی جهت اندازه گیری آنتی ژن فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA)، آنتی ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1) و دی – دایمر (D-dimer) گرفته شدند. آنتی ژن t-PA در پاسخ به هر سه انقباض آیزوکینتیک افزایش و در دوره ریکاوری کاهش یافت (P<0/05). تغییرات آنتی ژن t-PA در پاسخ به دو پروتکل C/C و C/E نسبت به انقباض E/E به طور معناداری بیشتر بود. مقادیر آنتی ژن PAI-1 در پاسخ به فعالیت آیزوکینتیک صرف نظر از نوع انقباض افزایش و در دوره ریکاوری کاهش معناداری نشان داد (P<0/05)، با این حال پاسخ به سه پروتکل  متفاوت نبود (P>0/05). مقادیر D-dimer در پاسخ به فعالیت آیزوکینتیک تغییر معناداری نشان نداد (P>0/05) و بین سه پروتکل تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05). براساس یافته ها می توان نتیجه گیری نمود که انقباض آیزوکینتیک موجب افزایش فعالیت سیستم فیبرینولیتیک می گردد و اینکه پروتکل های C/C و C/E در مقایسه با پروتکل E/E باعث فعال شدن بیشتر سیستم فیبرینولیتیک می گردند.